اول ماه مه و ضرورت گسترش سندیکالیزم
اول ماه مه ؛ روز جهانی کارگر، سالروز مبارزات برابری خواهانه کارگران است، مبارزاتی که تا به امروز تداوم داشته و علی رغم دستیابی به پاره ای از خواستهای بر حق خود همچون کاهش ساعات کار، برخورداری از بیمه های کار و بهبود شرایط کاری در بخشهایی از جهان، همچنان در تحقق کامل خواستهای خود ناکام مانده است .
حال و در شرایطی که سرمایه داری بواسطه رکود بی سابقه اقتصادی – که ریشه در ساختار تئوریهای سرمایه داری دارد- متلاطم ترین روزهای خود را سپری می کند، و در پی بیش از دو دهه جهانی سازی سرمایه بر پایه ایدئولوژی نئولیبرالیسم، عمیق تر از همیشه، بار استثمار بر وجود گروههای زحمتکش و کارگران جوامع مختلف احساس می شود، کارگران ایران نیز به استقبال اول ماه مه رفته اند .
این نوشتار بر آن نیست که به حسب وظیفه سطری سیاه کند و به سنت مرسوم، به تکرار شکل استثمار و بهره کشی بپردازد و صفحه ای به صفحات دیگر بیفزاید، چندانکه در پی نسخه پیچی سیاسی برای حرکت های کارگری، آن هم از دور، نیست.
درک واقعیت سیاسی جامعه و ظهور سیاسی دولت مهرورز! که راست کیش ترین سیاستهای اقتصادی در همه سالهای تلقی دولت مستضعفان را به عرصه واقعیات جامعه عرضه کرده است، پیش از هر چیز در برابر خیل کارگران قرار می گیرد که به شکل نگران کننده ای هدف تحمیق سازی های رسمی و انحراف از مسیر واقعی حرکت قرار گرفته اند . انحرافی که بی تردید در پشت خود کژاندیشی ها و ناراستی مدعیان همین قشر گسترده ی کارگران را نیز می بیند .
چنین اوضاعی است که تقویت حرکت های کارگری در قالب سندیکالیزم، جهت تحقق بیشتر خواستهای صنفی ایشان را ضرورت بخشیده، درک تأثیر چنین رویکرد مثبتی به سندیکالیزم را به کنشگران حاشیه ای سیاست توصیه نموده است.
ما به عنوان نیروهای "چپ دموکرات"بر آنیم، آلوده کردن حرکتهای مستقل کارگری به مآل اندیشی سیاسی و حزبی ِ احزابی که کمترین نسبتی با واقعیت جاری اجتماعی دارند، تأثیری جز عقیم کردن همین خواستهای حداقلی اما مؤثر در پی نداشته، در راستای سیاست های رسمی اشاره شده قرار خواهد گرفت.
ما ضمن باور به سندیکالیزم، آن را به معنای افتراق اهداف مبارزات کارگران بخشهای گوناگون جامعه ندانسته و ضمن فاصله گرفتن از مفهوم کلاسیک و سنتی طبقه کارگر و نزدیک شدن به باورهای عمومی تر و واقعی تر، قائل به مفهوم جدیدی از طبقه کارگر بوده و زحمتکشان بخشهای خدماتی چون آموزش، بهداشت و دیگر مشاغلی را که الزام اقتصادی آنان را وادار به فروش نیروی کارشان کرده و ضمن عدم مالکیت ابزار تولید، هیچ مدیریت و دخالتی در پروسه کاری خود ندارند را نیز بخش جدائی ناپذیر طبقه کارگر می دانیم . با این برداشت از طبقه کارگر است که این روز ( اول ماه مه) را می توان به عنوان روز انسجام تمامی لایه های زحمتکش در عرصه های گوناگون زیستِ اجتماعی تلقی کرد .
با امید پیروزی همه ی لایه های زحمتکش و استثمارشده، در کنار فعالین مختلف کارگری روز جهانی "کارگر" را گرامی میداریم.
چپ دموکرات
چهارشنبه
9اردیبهشت1388
29آوریل 2009
حال و در شرایطی که سرمایه داری بواسطه رکود بی سابقه اقتصادی – که ریشه در ساختار تئوریهای سرمایه داری دارد- متلاطم ترین روزهای خود را سپری می کند، و در پی بیش از دو دهه جهانی سازی سرمایه بر پایه ایدئولوژی نئولیبرالیسم، عمیق تر از همیشه، بار استثمار بر وجود گروههای زحمتکش و کارگران جوامع مختلف احساس می شود، کارگران ایران نیز به استقبال اول ماه مه رفته اند .
این نوشتار بر آن نیست که به حسب وظیفه سطری سیاه کند و به سنت مرسوم، به تکرار شکل استثمار و بهره کشی بپردازد و صفحه ای به صفحات دیگر بیفزاید، چندانکه در پی نسخه پیچی سیاسی برای حرکت های کارگری، آن هم از دور، نیست.
درک واقعیت سیاسی جامعه و ظهور سیاسی دولت مهرورز! که راست کیش ترین سیاستهای اقتصادی در همه سالهای تلقی دولت مستضعفان را به عرصه واقعیات جامعه عرضه کرده است، پیش از هر چیز در برابر خیل کارگران قرار می گیرد که به شکل نگران کننده ای هدف تحمیق سازی های رسمی و انحراف از مسیر واقعی حرکت قرار گرفته اند . انحرافی که بی تردید در پشت خود کژاندیشی ها و ناراستی مدعیان همین قشر گسترده ی کارگران را نیز می بیند .
چنین اوضاعی است که تقویت حرکت های کارگری در قالب سندیکالیزم، جهت تحقق بیشتر خواستهای صنفی ایشان را ضرورت بخشیده، درک تأثیر چنین رویکرد مثبتی به سندیکالیزم را به کنشگران حاشیه ای سیاست توصیه نموده است.
ما به عنوان نیروهای "چپ دموکرات"بر آنیم، آلوده کردن حرکتهای مستقل کارگری به مآل اندیشی سیاسی و حزبی ِ احزابی که کمترین نسبتی با واقعیت جاری اجتماعی دارند، تأثیری جز عقیم کردن همین خواستهای حداقلی اما مؤثر در پی نداشته، در راستای سیاست های رسمی اشاره شده قرار خواهد گرفت.
ما ضمن باور به سندیکالیزم، آن را به معنای افتراق اهداف مبارزات کارگران بخشهای گوناگون جامعه ندانسته و ضمن فاصله گرفتن از مفهوم کلاسیک و سنتی طبقه کارگر و نزدیک شدن به باورهای عمومی تر و واقعی تر، قائل به مفهوم جدیدی از طبقه کارگر بوده و زحمتکشان بخشهای خدماتی چون آموزش، بهداشت و دیگر مشاغلی را که الزام اقتصادی آنان را وادار به فروش نیروی کارشان کرده و ضمن عدم مالکیت ابزار تولید، هیچ مدیریت و دخالتی در پروسه کاری خود ندارند را نیز بخش جدائی ناپذیر طبقه کارگر می دانیم . با این برداشت از طبقه کارگر است که این روز ( اول ماه مه) را می توان به عنوان روز انسجام تمامی لایه های زحمتکش در عرصه های گوناگون زیستِ اجتماعی تلقی کرد .
با امید پیروزی همه ی لایه های زحمتکش و استثمارشده، در کنار فعالین مختلف کارگری روز جهانی "کارگر" را گرامی میداریم.
چپ دموکرات
چهارشنبه
9اردیبهشت1388
29آوریل 2009
