"گسست از شکل حزبی و این یا آن نوع شکل دولتی یا بین المللی، به معنای انصراف از هر گونه شکل سازمان دهی عملی و موثر نیست" (ژاک دریدا- اشباح مارکس)
چپ دموکرات سازمان عینی و ساخت حزبی ندارد، چه از اساس یک گفتمان است اما چه کسی به خود این حق را می دهد که گفتمان را سازمان ده اجتماعی نداند؟ سازمان دهی نیروهایی که علارغم بی اطلاعی از موقعیت مکانی یکدیگر، همزمان و به یک علت مورد هجوم و تخطئه واقع می شوند. اصولن منطقِ درون گفتمانیِ نیروهای چپ دموکرات، سازمان ده اصلی ایشان خواهد بود.
نیروها و فعالینی که در صدد فعالیت و عمل زیر عنوان"چپ دموکرات" بوده اند، از آنجایی که همه در ایران و غالبن دانشجو هستند، بر متن واقعیت نشسته اند، بنابر این همه ی جوانب کنش سیاسی و عمل اجتماعی را از حیث امنیتی و خطرات احتمالي با همه ی وجود لمس می کنند. در چنین شرایطی که کنش اجتماعی – سیاسی بیش از همه وقت تحدید شده است و به ویژه آنکه نیروهای "چپ دموکرات" ضعف و عقب ماندگی اعضا و عناصر مدنی را به وضوح حس کرده اند و کمک به توسعه آگاهی مدنی و ارتقای آگاهی خود و جامعه را اولویت نیروهای اجتماعی بطور عام و خود به طور خاص تعریف کرده اند، لزوم تشریح و تبیین فرصت های امر فرهنگی(به جای عمل تنها سیاسی- ریسکی و تبلیغاتی برای کسب قدرت روبنایی و سلطه غیر دموکراتیک)را برای خود ضرورت دانسته در صدد تجمیع فعالین اجتماعی و دانشجویی چپ با معیار های عرضه شده حول یک گفتمان مشخص بر آمده است.
اگر چه عملی نمودن و کشاندن این خواست به سطح وبلاگ، بار امنیتی ایجاد می نمود اما شکی نیست که در فضای کنونی جامعه، تنها امکان عملی برای رهگیری و ایجاد ارتباط با نیروهای نزدیک به خود را در همین شکل یافتیم. از طرفی گرایش خاص فرهنگی و فکری چپ دموکرات و صبغه ی مطلقن داخلی آن هر گونه امکان مستند سرکوب دولتی را به حداقل خود خواهد رساند. این مسئله البته به هیچ عنوان پیوستن و حمایت فعالین منفردِ خارج از کشور را نفی نکرده و عقب نزده است.
ما معتقدیم آن دسته از فعالین چپ که کنش فرهنگی را وجهه ی عمل خود قرار داده اند، با این توجیه که فعالیت عملی مشخص، امکان سرکوب را فراهم نموده، تهدیدات را بیشتر می کند، به نوعی محفلیسم نزدیک شده اند که برای عظمت کار فکری – فرهنگي و مهم ایشان خطری است بزرگتر از سرکوب رسمی. و از آنجایی که برای توسعه ی امکانِ(تفاهمی وارتباطی) کردنِ کنش هایمان راهی جز ورود به عرصه ی عمومی نداریم و مهمتر از همه اینکه می دانیم ، عرصه ی عمومی در جامعه ی ما عام نیست و ضرورت عام ( ونه عامیانه) کردن این عرصه نیز بر پیکر ذهن ما تحمیل شده است، خواهان سازمان یابی به مفهوم همگرایی و نزدیکی نیروهای همفکر، حول ضرورت های ایجابی "چپ دموکرات"هستیم. پر واضح است که وفق آغاز سخن که چپ دموکرات را فاقد سازمان رسمی تعریف کردیم ، این سازمان دهی نیروها که نزدیک به تجمیع نیروهاست، بمعنای سازمان آفریدن و سازمانی کردن افکار و اندیشه های مورد نظر نیست.
بر این اساس با توجه به ضرورت های پیش داده، آمادگی و اشتیاق خود را جهت همکاری بیشتر فعالین و نیرو های «چپ دموکرات» اعلام و بر ضرورت آن تاکید می نماییم.
چپ دموكرات ايران
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۸۷
